KEBÂİR
EKBER-İ KEBÂİR
(Glossaire islamique) :
En büyük günâh.Ekber-i kebâir; bir şeyi Allahü teâlâya ortak etmek, adam öldürmek, anaya, babayakarşı gelmek, yalancı şâhidlik yapmaktır. (Hadîs-i şerîf-Buhârî)Hanefî mezhebinde; namazı özürsüz kazâya bırakmak ekber-i kebâirdir. Bu çok büyükgünâh, her namaz kılacak kadar boş zaman geçince, bir misli artmaktadır. Çünkü, namazı boşzamanlarda hemen kazâ etmek de farzdır. (Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî)
KEBÂİR
(Glossaire islamique) :
Büyük günâhlar. Müfredi (tekili) kebîredir.Kebîre sâhibi îmândan çıkmaz. Kebîre sâhibinin hâli Allahü teâlânın irâdesine kalmıştır.Dilerse bağışlar, dilerse azâb eder. (İmâm-ı Rabbânî)Kebîre işlemek küfr değil, fısktır, emre itâattan çıkmaktır. (İmâm-ı Rabbânî)Büyük günâh işleyenin îmânı gitmez. Harama helâl derse, îmânı gider. Günâhlar ikiyeayrılır: Kebâir, büyük günâhlardır. Meselâ: 1) Bir şeyi Allahü teâlâya ortak etmek. Buna şirkdenir. Şirk, küfrün en kötüsüdür. 2) Bir insanı veya kendini öldürmek. 3 ) Sihir yâni büyüyapmak. 4) Yetim malı yemek. 5) Fâiz alıp vermek. 6) Muhârebede düşman karşısındankaçmak. 7) Temiz kadınları kazf etmek, yâni nâmuzsuz demek. Her günâhın büyük olmakihtimâli vardır. Hepsinden kaçınmak lâzımdır. (Teftâzânî, Reyhâvî)