mahcur
MAHCUR
(Ottoman - Turkish Dictionary) :
(Hacr. den) Huk: Hacir altına alınmış, malını kullanmaktan men' edilmiş, hacredilmiş.
MAHCÛR
(Islamic Glossary) :
Çocukluk, sefîhlik, delilik, kölelik, bunaklık vs. gibi çeşitli sebebler yüzünden malınıtasarruf hakkından, kullanmaktan men edilen kimse. (Bkz. Hicr)Mahcûr iki kısımdır:1- Çocuk, deli ve maraz-ı mevt (ölüm hâlinde) bulunanlar.2- Hâkimin hükmüyle mahcûr olanlar, medyûnlar (borçlular), ma'tûhlar (bunaklar), rakîkler(köleler), eblehler (ahmaklar) ve mâcinler yâni kötü din adamlarıdır. (Fetâvâ-i Hindiyye)Çocuk kendi malını kullanmaktan mahcûr olduğu gibi, başkasına hizmet etmesi de, ancakvelîsinin izni ile câiz olur. (Abdülganî Nablüsî)
mahcur
(Turkish - English dictionary) :
law (incompetent person) who has been put under the care of a guardian; (person) whose property has been put in someone else´s custody.