HÂKİM
HÂKİMİYYET
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Hâkim oluş. Hükmediş. Âmirlik. Üstünlük. Müdahale ve rakibi kabul etmemek hali.(... Evet, bu kâinata geniş bir dikkat ile bakan; kâinatı gayet haşmetli ve gayet faaliyetli bir memleket, belki idâresi gayet hikmetli ve hâkimiyyeti gayet kuvvetli bir şehir hükmünde görür, her şeyi ve her nev'i birer vazife ile musahharâne meşgul bulur. $ âyetinin askerlik mânasını ihsas eden temsiline göre; zerrat ordusundan ve nebatat fırkalarından ve hayvanat taburlarından, ta yıldızlar ordusuna kadar olan cünud-u Rabbaniyeden, o küçük me'murlarda ve bu pek büyük askerlerde, hâkimâne tekvinî emirlerin, âmirâne hükümlerin, şâhâne kanunların cereyanları, bedahetle bir hâkimiyyet-i mutlakanın ve bir âmiriyyet-i külliyenin vücuduna delâlet ederler. Ş.)
HEY'ET-İ HÂKİME
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Hâkimler hey'eti.
KUR'AN-I HAKÎM
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Hakim olan Kur'an-ı Kerim. Hakim: Hikmetli, hikmet sâhibi, yahut çok hâkim ve muhkem mânalarına gelir.
MAHAKİM
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Mahkemeler.
MAHAKİM-İ ADLİYE
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Adliye mahkemeleri.