İyicilik.
İyicilik.
(Philosophical Dictionary) :
(Os. Evleviyye, Fr. Meliorisme, Al. Meliorismus, İng. Meliorism, İt. Meliorismo). Dünyanın ne iyi ne de kötü olduğunu, insansal çabayla iyileşebileceğini ileri süren öğreti... Leibniz iyimserliğiyle Schopenhauer kötümserliğine karşı ileri sürülen olgucu yapıda bir anlayıştır. Temelde, Fransız düşünürü Fenelon'un göreli iyimserlik (varlık, en iyisi değilse de, yokluğa göre çok iyisidir düşüncesi) anlayışıyle İngiliz düşünürü Spencer'in yalın iyimserlik (varlığın evrimle her an biraz daha iyileşmekte olduğu düşüncesi) anlayışına dayanır. Ralph Valdo Emerson'un mistik iyiciliği, James'in uygulayıcı iyiciliği, Dewey'in aletçi iyiciliği gibi olgucu yapıda çeşitli biçimleri vardır. bkz. Yeniolguculuk, İyimserlik, Kötümserlik.