Özgüç.
Özgüç.
(Diccionario filosófico) :
(Os. Zatülkuvvet, Fr. Autodynamisme). Varlığın kendisinden gelen güç... Her varlık, kendi oluşma gücünü taşır. Çiçek bu güçle açar, yemiş bu güçle oluşur, insan bu güçle doğar. Diyalektik devim, özgüç'ü içerir. Örneğin ormandaki ağaç bir balta olmuşsa ona bu devimi veren insan elidir. Özgüç'ü değildir. Ama ormandaki ağaç çiçek açarsa, yaprak verirse bunu özgücüyle başarır. Bundan çıkan sonuç, her devimin diyalektik bir devim olmadığı ve diyalektik devimin mutlaka özgücü gerektirdiğidir. Özgüç, diyalektik devimin içerdiği bir sçretçtir. Özgüçsüz devim ve değişme, diyalektik bir devim ve değişme değil, mekanik bir devim ve değişmedir. Örneğin, ağaçtaki bir yaprak olgunlaşır ve düşer, bu diyalektik bir değişmedir ve özgücün ürünüdür; ama o yaprağı biz de koparabiliriz ve değiştirmiş oluruz, bu mekanik bir değişmedir, çünkü özgücün ürünü değildir. bkz. Özdevim, Devim, Gelişme, Eytişimsel Özdekçilik, Sarmal Gelişim.