iyi


"iyi" Kelimesi için arama sonuçları

Azerice - Türkçe Sözlük

iyid

(Azerice - Türkçe Sözlük) :
yiğit
Azerice - Türkçe Sözlük

İyid

(Azerice - Türkçe Sözlük) :
Yiğit
Azerice - Türkçe Sözlük

çiyin

(Azerice - Türkçe Sözlük) :
bedenin boyundan kollara kadar olan kısmı
Fəlsəfə Sözlüğü

Enüstün İyi.

(Fəlsəfə Sözlüğü) :
(Os. Hayr-i âlâ, Fr. Souverain bien). Salt iyi... Enüstün iyi (summumbonum), felsefenin ülküsel kavramlarından biridir. Özellikle töresel felsefenin amacı enüstün iyiyi belirtmektir. Antik çağ Yunan felsefesinde enüstün iyi; erdem, mutluluk ve Tanrı sayılmıştır. Platon için enüstün iyi, bütün idelerin üstünde bulunan iyinin idesidir ve Tanrıdır. Pirrhon için enüstün iyi, hiç bir şeye önem vermemek ve her türlü olaylara kayıtsız kalmaktır. Epikuros'a göre enüstün iyi, ataraksiya durumudur. Aristoteles'e göre enüstün iyi her tülü etkinliğin nedeni ve ereğidir. Tümünde, enüstün iyi, yanı zamanda bilgelik ya da bilğelikle varılabilen bir erektir. Descartes, enüstün iyiyi, insanların seçme özgürlükleriyle erişebilecekleri erdemlerde görmüştür. Kant'ta enüstün iyi, aklı ve duyuları-ikisini birden-hoşnut eden iyidir.
Fəlsəfə Sözlüğü

İyi.

(Fəlsəfə Sözlüğü) :
(Os. Hayır, Fr. Bon, bien, Al. Gut, İng. Good, İt. Buono, Bene). Ahlâksal güzel ve doğru.. Ahlâksal çirkin ve yanlış anlamını dilegetiren kötü (Os. Şer, Fr. Mal; Os. Fena, Fr. Mauvais; Os. Fesat, Fr. Mechant) teriminin karşıtıdır. İyi, kavramını bu anlamda yorumlayarak felsefesine temel yapan ilk düşünür Sokrates'tir. Ondan sonra gelen bütün törkebilimciler bu temelden yola çıkmışlardır. Sokrates'e göre ahlâklılık demek, iyiyi bilmek demektir ki bu da ancak bilgi'yle gerçekleşebilir. Doğru bilen doğru davranabilir ve ancak böylelikle iyi'ye varılır. Bu anlayış, Sokrates'in öğrencisi ve izdeşi Platon'dan geçerek Alman düşünürleri Leibniz ve Kant'a varır. Leibniz'e göre iyi demek, us taşıyan tözlerin yetkinliğine yarayan demektir; iyiyi bilmede ve yapmada Tanrıyla insan arasında sadece bir derece farkı vardır. Kant'a göre de iyi, önsel ve eylemsel bir irade işi ve bundan ötürü de bir özgürlük işidir; düşünce düzeninde biçimlenip nesneler düzenine iner ve kendi kendisini amaçlayarak gerçekleşir. Sokrates'ten yola çıkıp Kant'a ve izdeşlerine varan bu anlayış, metafizik anlayıştır. İyiliğin diyalektik anlayışı da Herakleitos'tan yola çıkıp Alman düşünürü Neitzshe'ye varır; bu anlayışa göre de iyi ve kötü birbirlerine dönüşebilen ve birbirlerinin koşulu olan eytişimsel kavramlardır. İyi aynı zamanda kötüyü taşıdığı gibi kötü de aynı zamanda iyiyi taşır. bkz. Törebilim, Sokratesçilik, Eleştiricilik, Enüstün İyi.